1/11/13

Οι χαμολιοί του τόπου μας

Όταν ήμουν 9 χρονών είδα έναν χαμολιό πάνω στη ροθκιά μας τζι είπα το του  Αθηαινίτη που μας έφερνε ψουμιά στο μπακκάλλικο. Απαναΐα μου λαλεί ένι μπόρω να θωρώ έτσι πράμα, το πιο άσσιημο ζώον! Έπιαεν μια σκούπα που ήβρεν τζιαμέ, έριψεν τον κάτω τζι επίττωσέν τον μπροστά στα έκπληκτα μάθκια μου. Μεγαλώνοντας άκουα διάφορα για τους ακκαννομούττες, όπως ότι άμα σε δακκάσουν έν σε ξαπολούν εκτός τζι αν φκεις πάνω στον φούρνο τζαι αγκανίσεις τρεις φορές! Έτυχε να δω μάγκες να τους βάλλουν τσιάρα μέσα στο στόμα τζαι να ρουφούν μέχρι που εψοφούσαν που ασφυξία. Άρκεψα να τους συμπαθώ που πατρικόν ένστικτο τζαι αντιρατσισμόν πρώτα. Άμα ξέρεις ότι έναν πλάσμαν εν άκακο τζαι δέχεται τόσον πόλεμο για την εμφάνισήν του, οι συνειρμοί εν προφανείς.

Η συμπάθεια όμως έγινεν θαυμασμός όσον εμάθαινα για τα ταλέντα τους.




Σκέφτου ότι η γλώσσα τους που εν ίσια με το σώμαν τους εκτινάσσεται σε κλάσματα δευτερολέπτου για να αιχμαλωτίσουν τη λεία τους, ο νούρος τους έχει μεγάλο μήκος τζαι τα βοηθά να σκαρφαλλώνουν, τα μάθκια τους κινούνται ανεξάρτητα μεταξύ τους για να ελέγχουν 360 μοίρες τζαι το πιο εντυπωσιακό που αλλάσσουν χρώματα ανάλογα με διάθεση τζαι περιβάλλον.

Άρκεψα άτυπην εκστρατείαν έσιει χρόνια.

Πριν λλίες μέρες έπιασα έναν που ήβρα στην αυλή για να πάρω στο σχολείο. Κάμνω το κάθε χρόνο γιατί εν μια ευκαιρία να μιλήσουμε για τούτο το θαυμαστό ζώο τζαι να ευαισθητοποιηθούν τα κοπελλούθκια υπέρ του. Μια χαρά, έφερά τον σπίτι τζαι άφηκα τον στην αποθήκη ώσπου να έβρω ώρα να τον ξαπολύσω κάπου μακρυά που τους κάττους μας. Την ημέρα που ήταν να το κάμω επρόσεξα πως ήταν αδύναμος, επερπάταν κοντά στη γη τζαι πως στην τζοιλιάν του εξεχώριζες αφκά μέσα. 

Η μεγάλη κόρη μου είπε μου επειδή είχε δει ένα ντοκιμαντέρ ότι εν πολλά δύσκολο να έβρουν τόπο να γεννήσουν, εξουθενώνουνται τζαι πολλές φορές πεθανίσκουν στην αποτυχημένη προσπάθεια. Το σκάψιμο που πρέπει να κάμουν εν πολλύ...

Έψαξα στον γούγλην το πώς μπορούσαμε να βοηθήσουμε. Έμαθα ότι άμα του βάλεις ένα κουτί ψηλό με άμμο ελαφρώς βρεγμένη μπορούν να σκάψουν λάκκο τζαι να γεννήσουν τζαι μετά να τον μολώσουν. Έτσι εκάμαμεν. Μέσα σε 20 ώρες έσκαψε 1 λάκκο αλλά εν του άρεσε, έσκαψε δεύτερο άλλες τόσες ώρες τζαι εγέννησέν τα αφκά του.

στο σκάψιμο, εν πολλά τα βάσανα της μάνας...

δεξιά μια αποτυχημένη τρύπα, αριστερά πάνω η μολωμένη...

μόλις αρχίσαμε σκάψιμο, εύρηκα!

οι μικρές εξερευνήτριες!

μα μόνο 22; είπεν η μεγάλη που ήξερεν ότι γεννούν πάνω που 30 συνήθως.

έτοιμο το εκκολαπτήριό μας!

Εσκάψαμεν, εξεθάψαμέν τα εβάλαμεν τα μέσα σε ττάππερ πάνω σε χαλίκι καθαρόν τζαι ολόισια στην ντουλάπα. Τωρά υπομονή 6-9 μήνες, αν εν γονιμοποιημένα θα έχουμε μιτσιούς χαμαιλέοντες για απελευθέρωση. Η μάνα γυρίζει ελεύθερη πλέον στα χωράφκια.